K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KENDİDE

  f. Kokmuş.

• KENDU

  f. Epey genişçe toprak.

• KENDUC

  Yer altında giyecek eşya koymak için yapılan oda.

• KENDURE

  f. Peşkir. * Deriden yapılmış büyük sofra.

• KENDÜM

  f. Buğday.

• KENE

  Hayvanın etine yapışıp kanını emen küçük bir böcek.

• KENEF

  (C.: Eknâf) Yön, taraf. * Sığınılacak yer. Korunulacak mekân. * Tuvâlet, helâ, ayakyolu.

• KENEHBÜL

  Bir cins ağaç.

• KENEHVER

  Büyük beyaz bulut.

• KENET

  (Esâsı: Kinet) İki sert cismi birbirine bağlamak için çakılan iki ucu kıvrık madeni parça.

• KENF

  Hıfzetmek. * Örtmek, setretmek.

• KENFİLE (KENFELİK)

  Kaba ve uzun sakal.

• KENİF

  (C.: Künüf) Hıfzedici, koruyan. * Örtücü. * Kalkan. * Deve ağılı. * Ayakyolu, tuvalet.

• KENİN

  Örtülü, gizli, mahfuz.

• KENİSA

  (Kenise) (C.: Kenâis) Kilise.

• KENİZ

  f. Esir kadın. Hayalık, câriye.

• KENİZEK

  f. Küçük cariye.

• KENKER

  Enginar.

• KENN

  Örtülüp gizlenme.

• KENNAS

  Süpürgeci.

• KENNE

  (C.: Kınât-Kenâyin-Kenânin) Bir kimsenin gelini, oğlunun hanımı.

• KENNÎ

  (C.: Ekniyâ) Lâkabdaş kimse, isimleri aynı olan.

• KENS

  Süpürge ile süpürme.

• KENTA

  Bir ot cinsi.

• KENTAL

  Fr. Yüz kilogram ağırlığında bir tartı birimi.

• KENUD

  Çok küfran-ı nimet eden kimse. Çok levm ve küfreden cahud. * Birşey yetiştirilemiyen verimsiz arazi. * Kocasının hukukuna ve iyiliklerine küfran eden nankör kadın. * Yemeğini misafirden sakınarak yalnızca yiyen cimri. * Kölesini, uşağını çok döven kimse. (E.T.)

• KENZ

  Define, hazine. Yer altında saklı kalmış kıymetli eşya, para veya altın gibi şeyler.

• KENZ

  şiddet, zorluk, meşakkat.

• KENZ SURESİ

  Fâtiha Suresi.

• KENZ-İ MAHFÎ

  Gizli hazine.

• KEPADE-KEŞ

  f. Okçuluğa yeni başlıyan.

• KEPAN

  f. Büyük terazi.

• KEPAZE

  İtibarsız, âdi, mübtezel, kıymetsiz kimse. Haysiyetsiz, şerefsiz, rezil. Hürmet ve saygıya müstahak olmıyan. * Tâlim için kullanılır yay.

• KEPENEK

  f. Çobanların giydiği kolsuz ve dikişsiz, keçeden dövülerek yapılan giyecek.

• KER

  f. Sağır, işitmez. * Kudret, kuvvet. * Maksad ve meram.KERA' : Baldırları ince olmak. * Yağmur suyu.

• KER'

  (C.: Küru') Suyu yerinden ağız ile içmek. * Yağmur suyu. * (Kız) erkek istemek.

• KERA

  Turna kuşunun erkeği. * Hafif uyku.

• KERA

  Uyku, nevm.

• KER'A

  Çocuk seven kadın.

• KERABİS

  (Kirbâs. C.) Kumaşlar. Bezler.

• KERAD(E)

  f. Yırtık ve eski elbise.

• KERAHE

  (Kerâhiye) Meşakkat, zahmet, şiddet.

• KERAHET

  İğrenme, iğrençlik, mekruh oluş. İslâmiyetçe iyi sayılmayan şey. * İstenmiyerek, zorla. *Fık: Şer'an yapılmaması sevablı ve hayırlı olan bir şeyin terk edilmeyip yapılması. (Bak: Mekruh)

• KERAHET VAKTİ

  Güneşin doğuş, batış ve zeval vakti.

• KERAHETEN

  Kerahet olarak, makbul olmayarak, istenmiyerek.

• KERAHİYYET

  Mekruh oluş. Kerih ve çirkin olan işin hâli.

• KERAİH

  (Kerihe. C.) Nefret edilecek ve iğrenç şeyler.

• KERAKER

  f. Kuzgun. * Karga.

• KERAMAT

  (Keramet. C.) Kerametler.

• KERAME

  İzzet, şeref. Küp ağzına koydukları tabak.