M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MA'

  Yer yüzüne yayılıp döşenmek.

• MÂ

  f. Biz mânasınadır. (Bak: Şahıs zamiri) * Mim ile elif harfinden ibâret "Mâ". Arabçada muhtelif isimleri vardır. Ve çeşitli mânalara gelir. Cansız şeylere işaret eder. "Şu nesne, o şey ki..." mânâlarına gelerek kelimelerle birleşir. Meselâ: (Mâ-ba'd: Sondaki, alttaki.)

• MÂ'

  Su. Ab.

• MAA

  (Beraber) mânasında bir kelime olup, iki türlü kullanılır:1- İzafetle (tamlama hâlinde):a) Zarf olarak: (Celestü maa zeydin: Zeyd ile beraber oturdum)b) Sıla (cümlecik) olarak: (Musaddıkan lima maaküm: Sizdekini tasdik ederek)c) Haber olarak: (Vehüve maahüm: O, onlarla beraberdir.)2- İzafetsiz: Bu takdirde tenvinlenir ve hâl olarak bulunur: (Caû maan: Beraber geldiler.)

• MAAB

  Ayıp, eksiklik. * Ayıp şey, utanılacak nesne, ayıp yeri.

• MAABİD

  (Meâbid) (Mabed. C.) İbadet edilen yerler. Mâbetler. * (Abd. C.) Hizmetçiler. Kullar.

• MAABÎD

  (Ma'bud. C.) Ma'budlar.

• MAABİD-İ İSLÂMİYE

  İslâm mâbetleri. Mescid ve câmiler.

• MAABİR

  (Ma'ber. C.) Köprüler, geçitler, kemerler.

• MAACİL

  (Ma'cel. C.) Yollar,

• MAACÎN

  (Ma'cun. C.) Macunlar. Hamur kıvamındaki yoğurulmuş şeyler.

• MAAD

  (Meâd) (Avdet. den) Âhiret. Dönülüp gidilecek yer. * Dönüş. * Ahiret işleri. Uhrevi işler.

• MAADA

  Başka. Fazla. Bundan gayrı. (Bak: Adâ) (İstisnâ kelimesidir)

• MAADİN

  (Maden. C.) Madenler.

• MAAFİR

  Hemedan'da bir kabilenin adı.

• MAA-HAZA

  Bununla beraber. Bununla birlikte.

• MAAHİD

  (Ma'hed. C.) Buluşma yerleri. Anlaşma yapılan ve sözleşilen yerler.

• MAAHU

  Onunla beraber. Onunla.

• MAAK

  Meslek, mezheb. * Sığınacak yer.

• MAAKAT

  Derinlik.

• MAAKID

  (Ma'kad. C.) Ma'kadlar, akdedilecek yerler. Toplantı yerleri. * Düğümler. Düğüm yerleri veya noktaları.

• MAAKIL

  (Ma'kıl, Ma'kale ve Ma'kule. C.) Sığınacak yerler. * Kan pahaları.

• MAAKIM

  (Ma'kım. C.) Eklemler, eklemeler.

• MAAKKA

  Çocuğun, anababaya isyan etmesi. Veledin valideyne itaatsizliği.

• MAAL

  Yükseklik. İlerilik. Şereflilik.

• MAALCEMAA

  (Maa-l-cemâe) Cemaatle beraber, cemaatle birlikte.

• MAALEM

  İz. Eser. Nişân. * Dinî mes'ele.

• MAAL-ESEF

  Yazık ki. Maalesef.

• MAAL-FARIK

  Yanlış olarak. Farklı olarak. Farklı olmakla beraber.

• MAAL-FARZ

  Farzedilerek. Doğruluğu kabul edilmekle. Kabul edilmiş sayılmakla.

• MAAL-GAYR

  Başkası ile birlikte. Gayrısı ile.

• MAALÎ

  şerefler. Yükseklikler. * Yüksek fikirler. * şerefli vazifeler.

• MAALİF

  (Ma'lef. C.) Ot, saman gibi yem konan yerler. Samanlıklar.

• MAAL-İFTİHAR

  İftiharla. Sevinerek. Kemal-i şevk ile.

• MAALİM

  (Ma'lem. C.) Dinî inançlara, itikadlara dair mes'eleler. * İzler. Nişanlar. Eserler.

• MAALİYAT

  İnsan aklının yetişemediği veya zor yetiştiği yüksek fikir ve derin bilgiler.

• MAAL-KERAHE

  Kerih, çirkin, kötü olmakla beraber. Kerahetle beraber. Mekruh olarak.

• MAAL-KİFAYE

  Kâfi olmakla, yetmekle beraber.

• MAAL-MEMNUNİYYE

  Memnun olmak suretiyle. İsteyerek. Gönül rızası ile. Memnuniyetle.

• MAAMİ'

  (Ma'maa. C.) Ateş çatırtıları.

• MAAN

  Menzil, mekân.

• MAAN

  Birlikte. Beraber.

• MAANÎ

  (Mâna. C.) Mânalar. * Belâgatın üç şubesinden biri. Lafzın muktezâ-yı hâl ve makama uygunluğuna mahsus bir ilim adı. (Bak: Belâgat)

• MAANÎ-İ KUDSİYYE

  Kudsi mânâlar.

• MAANÎ-İ MEDLULE

  Anlaşılan mânâlar.

• MAANÎ-İ MUKADDESE

  Mukaddes mânâlar.

• MAANÎ-İ MÜTEZAHİME

  Bir kelimenin çok mânaya gelip birbiri ile yarışma hâli.

• MAANÎ-İ SÂNEVİ

  İkinci derecedeki mânâlar. İşarî, mecazî, remzî mânâlar gibi.

• MAANÎ-İ ÛLÂ

  Evvelki mânâlar, vesileler.

• MAAR

  Ar ve hayâya sebep olacak şeyler.