K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KEZAN

  Küfeki taşı.

• KEZAZ

  (Kezazet) Hadden tecavüz etmek, haddini aşmak. * Tıb: Nefes alamıyacak derecede mide dolgunluğu.

• KEZAZE

  Kuruluk, münkabız olmak, kabızlık.

• KEZB

  Tırnakta görünen beyazca yer.

• KEZBERE

  Kanbel otu. * Baldırıkara otu.

• KEZEB

  (Kezub. C.) Yalancılar.

• KEZÎM

  Öfke ve kızgınlığını yenen.

• KEZKAZ

  Tez tez yürümek, hızlı hızlı gitmek.

• KEZKEZ

  Kenger otu zamkı.

• KEZKEZA

  Kırbanın dolu olması.

• KEZKEZE

  Çok fazla kırmızılık.

• KEZM

  Bir şeyi ağzına alıp ön dişiyle kırmak. * Burnun kısa ve yüksek olması. * Parmakları kısacık olmak. * Atın dudaklarının kaba ve kısa olması.

• KEZM

  Kızgınlığı yenme. Öfke ve hiddeti meydana çıkarmama. * Men'etmek, engel olmak. * Hapsetmek. * Nefesin çıktığı yer.

• KEZMA

  Parmakları kısacık olan kadın.

• KEZMAZİC (KEZMÂZİL)

  İlgın ağacının koruğu.

• KEZUB

  Çok yalancı, aldatıcı. Daima yalan söyleyen.

• KEZUM

  Sükut etmek. Susmak.

• KEZV

  Çokluk, kesret, fazlalık.

• KEZV

  Çok olmak.

• KEZZ

  Dar. * Münkabız, katı.

• KEZZ

  Boğazına çıkana kadar yemek. * Çok yemekten dolayı ağırlaşmak.

• KEZZAB

  Yalancı. Çok yalan söyleyen.

• KEZZAB-I BÎ-HİCAB

  Utanmaz ve hayâ etmez yalancı.

• KEZZE

  Katı sesli. * Kısa.

• KIBAB

  (Kubbe. C.) Kubbeler. Tepesi yarım küre şeklinde olan binâ damları.

• KIBAH

  (Kabih. C.) Çirkinler, kabihler.

• KIBAL

  (Bir yazıyı) karşılaştırma, mukabele etme. * Pabucun ayak üstüne gelen yeri.

• KIBAL(E)

  Ebelik bilgisi ve işi.

• KIBB

  Kişinin arkasında yumrulanan kemik.

• KIBBE

  (C.: Kıbbât) Kırkbayır adı verilen karın.

• KIBEL

  Yan, taraf, yön, cihet, cânib.

• KIBLE

  Kâbe-i Muazzamanın bulunduğu Mekke-i Mükerreme ciheti. Kıble tarafı, güney. * Cenubdan esen rüzgâr.

• KIBLEGÂH

  f. Kıble tarafı. Kıblenin bulunduğu yer.

• KIBLENÜMA

  (Kıblenâme) f. Kıblenin tâyinine yarayan pusula. Cihet ve yön gösteren âlet.

• KIBS

  Çok adet, çok miktar.

• KIBT

  Mısır'ın eski yerli halkı.

• KIBTÎ

  (C.: Kabâti) Kıbt soyundan olan. Çingene. * Çingene ile alâkalı.

• KIBTİYAN

  (Kıbti. C.) Kıbtiler, çingeneler.

• KIDAD

  Perâkende olup dağılmak.

• KIDAH

  Temrensiz ok.

• KIDD

  Kayış.

• KIDDE

  Tarikat. * Bölük.

• KI'DE

  Halı. * Bir oturma tarzı.

• KIDEM

  Öncelik ve eskilik. * Evveli bulunmamak. Ezeli olmak. * Başkasından daha önce olmak. Zamanca daha evvelki olmak. Rütbece daha yüksek olmak. * Cenab-ı Hakkın "Kıdem" sıfatı, yâni; ebedî ve ezelî oluşu.

• KIDEMEN

  Kıdemce, kıdem yoluyla.

• KIDN

  Havan. * Kadının mahfe içinde kendisi için koyup sakladığı giyim eşyası.

• KIDR

  (C.: Kudur) Çömlek, tencere ve kazan gibi, yemek pişirmeye mahsus kaplar.

• KIDVE

  İlimde ileri olup kendisine uyulan. Kendine itimad edilip ardınca gidilecek olan.

• KIFAR

  Çöller. Susuz, otsuz yerler.

• KIFVE

  Kuyruk. * Fuhuş sözle iftira etmek.