C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• C

  Arabî ayların kısaltmalarında Cemaziyel Evvel ayının kısaltılmış hali.

• CÂ

  f. Yer. Mekân. Mevki.

• CA'AB

  Bileyci.

• CAADET

  Kıvırcıklık.

• CAADET

  Etli, semiz ve kıllı kişi. * Su kenarında biter bir ot. * Bir kabile adı.

• CA'AM

  Tama' etmek.

• CAAR

  Sırtlan.

• CA'B

  Kazmak. * Atmak.

• CABE

  Bir cevap.

• CA'BE

  Ok torbası, sadak.

• CABECA

  f. Yer yer. Ara sıra. Yerden yere. Bazı yerlerde.

• CA'BER(E)

  (C.: Ceâbir) Kısa boylu kimse.

• CABET

  Cevap vermek.

• CÂBİ

  (Cibâyet. den) Eskiden Evkaf gelirlerini ve zekâtları toplayan tahsildar.

• CÂBİR

  Cebredici, zorla yaptıran.* Galib gelen. * Şefkatsiz, merhametsiz. * Tekebbür ve taazzüm eden. * Aziz ve kavi olan. * Tıb: Kırıkçı, çıkıkçı. * Cebir ilminin ilk kurucusu olan müslüman âlimi.

• CÂBİR-ÜL-ENSARÎ

  Câbir Bin Abdullah El-Ensarî (R.A.) da denir. Meşhur sahabelerdendir. Bizzat Resul-i Ekrem'den (A.S.M.) ilim ve feyiz almış ve zamanında Medine-i Münevvere'nin müftüsü olmuştur. En çok hadis rivayetiyle meşhur olan altı sahabeden biridir. 1540 hadis rivayet etmiştir. 19 gazada hazır bulunmuştur. Hicri 73 tarihinde 94 yaşında Medine-i Münevvere'de vefât etmiştir. Akabe biatinde bulunan 70 Ensar'dan Medine'de en son vefat eden bu zattır.

• CABİYE

  (C.: Cevâbi) Cemaat. * İçinde su toplanan büyük havuz. * Şam diyarında bir şehir adı.

• CABLUS

  f. Dalkavukluk, yaltaklanma. * Dalkavukluk eden, yaltaklanan.

• CABLUSÎ

  f. Dalkavukluk, yaltaklanıcılık.

• CA'CA'

  (C.: Ceâci) Taşsız yer. * Zindan.

• CA'CAA

  Değirmen sesi. * İsteklerde zorluk vermek. * Devenin çökermesi. * Çökmüş deveyi kaldırmak.

• CA'CERE

  (C.: Ceâcir) Hamurdan çeşitli şekiller yapıp, pekmez içinde pişirip yerler.

• CADD

  (Câdde) Ciddi, çalışkan, azimli.CA'D : Kıvırcık saç, şa're.

• CADDE

  Geniş, işlek, büyük yol. Anayol. şah-rah.

• CADDE-İ KÜBRA

  Büyük cadde. * Mc: En selâmetli yol. Kur'an yolu. Sahabe ve Peygamber vârisi olan büyük zatların, müçtehidlerin yolu.

• CADI

  Avrupa'da putperestlik çağından beri gelen bir inanca göre, şeytanın gücünü kullanarak büyü yolu ile insanlara kötülük eden, felâketler getiren kadın. Bu bâtıl inanç yüzünden birçok yaşlı masum kadın, cadı diye Hristiyanların kurduğu Engizisyon mahkemeleri kararıyla yakılmıştır.

• CADİ

  (C. Cüdât) Sâil, dilenci.

• CADİ

  f. Safran.

• CADİB(E)

  Kusur görücü. Başkalarının noksan taraflarını gören.

• CADİL

  Gürbüz, kuvvetli, kavi, metin.

• CADİS(E)

  Viran, harap, yıkık. * Çorak, kurak, işlenmemiş, ekilmemiş toprak, gelir getirmeyen boş arazi.

• CADU

  f. Büyücü, cadı. * Hortlak, gulyabani. * Acuze, çirkin kocakarı. * Çok güzel söz.

• CADU-FENN

  f. Büyücü, sihirbaz.

• CADU-GER

  f. Büyücü, sihirbaz.

• CADU-SUHEN

  f. Sihirlercesine söz söyleyen.CA'F : Atmak, yere vurmak.

• CAFCAF

  f. Ahlâksız, iffetsiz kadın.CA'FER : Küçük akarsu, çay.CA'FERÎ : Şiilerden İmam-ı Ca'fer-i Sâdık Hazretlerine bağlı olduklarını iddia edenler.Bütün mânâsıyla İslâmiyet'e bağlı olup şeriatın emirlerine göre amel eden ve Âl-i Beyt'in büyük bir dinî şahsiyeti olan İmam-ı Ca'fer-i Sâdık Hazretlerine bağlılık iddiasının doğru olması için, o zat gibi olmağa ve Hz. Muhammed'in (A.S.M.) sünnetlerini yaşamağa gayret göstermek lâzımdır.

• CA'FER-İ SÂDIK

  (Bak: İmam-ı Cafer-i Sâdık)CA'FERİYYE : Caferî tarikatı.

• CAFÎ

  Cefa eden, eziyet veren.

• CAFİL

  Yürürken çabuk olan kimse.

• CAFÛN

  Karpuz.

• CAGER

  f. Kuş kursağı.

• CAH

  (Câhe) f. Makam, mansıb. Kadr, itibar.

• CAHAN

  Yediği fayda etmeyip geç büyüyen çocuk.

• CAHAR

  Kuyunun içinin geniş olması.

• CAHB

  (C.: Echibe) Ebücehil karpuzu. * Korkudan dolayı kederli olmak.

• CAHCAH

  (C.: Cehâcih) Ulu, şerif kişi.

• CAHCAHA

  Gönlünde olan sırrını gizlemek. * Çağırmak. * Su sesi.

• CAHD

  Bile bile inkâr etme.

• CAHDEL

  Semiz.

• CAHDEM

  (C.: Cehâdim) Ekin tarlası.